دارم همان اهنگ را گوش می هم " غمی که از تماشای دشت به دل می نشیند."
یا مثلا به تعبیر خودم شاید بشود " غمی که از تماشای رودخانه ی هادسون به دل می نشیند." " غمی که از تماشای هوای ابری و باران ومه به دل می نشیند."
.
نصفه خوان شده ام. شهوت خواندن از نوع کاشتن بذر و رها کردن کتاب برای مدتی افتاده در جانم. مثل زمان دادن به خودم و نهالی نورس که باید نفس بکشد و بکشم.
چندکتاب خوانیِ هم زمان به مثابه ی بیماری استسقا که تشنگی اش را هیچ آبی سیراب نمی کند افتاده به جانم. شبیه بیماری ای که خشکی لب است و زخم و ترک بر پوست می نشیند.
زخم خورده ی این همه کتاب و داستان و قصه که در جهان است شده ام. کتاب های نصفه ی این روزها را با هم پیش می برم و گاهی یکی بر دیگری پیشی می گیرد و زودتر از بقیه تمام می شود با خط های زردی که بر جانش کشیده ام به مثابه ی ستاره های زرد بر پیشانی اش که یعنی مدال گرفته ای. که یعنی درود بر تو.
.
کتاب های با هم خوان این روزها
سالمرگی اصغر الهی - مرشد و مارگاریتا- رو به آسمان شب- داستان های کوتاه به همراه تحلیل که نشر ققنوس چاپ کرده- آوای بال سیمرغ زرین کوب
.
دیروز صبح فهمیدم داستانم از بین 1600 داستان به مرحله ی دوم رفته و در بین صد داستان برگزیده است.
دیروز از احمد کریمی حکاک نامه ای آمد در جواب نامه ام.
" آدم فکر می کند با جاودانگانی همراه است و شاگردیِ ان ها را می کند."
از ادبیات که حرف می زد.
دیروز یک خبر خوب از ناشری در بریتانیا گرفتم که قرار شد داستان های نیویورکم را به انگلیسی ترجمه کند و پابلیش
دیروز یک پیاز پوست کردم و سرخ کردم. عطرش در خانه پیچید. نصف پیازها سوخت و سیاه شد.
دیروز یک دیگ بزرگ قرمه سیزی درست کردم و پیازهای سرطانی را هم داخلش ریختم.
دیروز یک کتاب 300 صفحه ای موراکامی را تمام کردم.
دیروز یک داستان تایپ کردم الهام گرفته از عکس ان هیولای چند دست.
دیروز دو تا داستان خیلی خوب خواندم و با ان ها خندیدم و گریه کردم. داستان گروه پزشکی 63 نوشته ی یاسمن رحمانی.
داستان کار گل نوشته ی مهدی حمید پارسا.
امروز خبر خوب از مریم رحیمی ناشر ایتالیایی آمد که قرار شده کتاب آوای ایران با داستان هایی مشترک از نویسنده های ایران را چاپ کند. قصه ی انگشت قطار موخوره هم در ان است و به ایتالیایی ترجمه شده.
دیدگاه‌ها